Wpływ gimnastyki na rozwój osobowości dziecka

Osobowość można ująć jako rodzaj w miarę stabilnego zestawu rozmaitych cech psychicznych oraz różnych czynników wewnętrznych, które determinują postępowanie  każdego człowieka. Można także powiedzieć, że jest to sposób zachowania, myślenia oraz odczuwania. Wbrew pozorom, osobowość (szczególnie dziecka) można w sposób twórczy rozwijać, stymulować albo nawet transformować. Gimnastyka stanowi jeden z mechanizmów, który może zostać, między innymi do tego właśnie celu, wykorzystany.

Co dziecko zyskuje za sprawą gimnastyki?

Za jej sprawą uczy się ono niejako „od środka”, na czym tak naprawdę polegają związki społeczne – a bez nich trudno o jego prawidłowy rozwój (w tym także i ten osobowościowy). Oczywiście zapewnia mu się w ten sposób również  lepszą sprawność fizyczną oraz dobre samopoczucie psychiczne. Gimnastyka wpływa i stymuluje różne dziedziny życia i rozwoju każdego młodego człowieka.

Wymiar osobowościowy gimnastyki

Ćwicząc np. w domu,na materacu gimnastycznym albo przy drabince gimnastycznej (z rodzicem, rodzeństwem lub np. z rówieśnikami) dziecko  uczy się obiektywnego oceniania (swoich własnych kompetencji) oraz tego, jak się przedstawia sytuacja w przypadku innych uczestników ćwiczeń. Ponadto przyswaja sobie wówczas również:

• umiejętność efektywnej komunikacji – dziecko słucha, realizuje i odpowiada – zachodzi tu więc bezpośredni związek między aktywnością fizyczną oraz umysłową,
• różnego rodzaju wartości (nie tylko te przyjemnościowe oraz witalne, ale również te o charakterze moralnym (np. zasady fair play), obyczajowym oraz społecznym.

Wielu współczesnych badaczy wychodzi z założenia, że dziecko już od najmłodszych lat powinno być „formowane” pod względem osobowościowym – kluczowe są tutaj jego postawy, obyczaje, codzienne zachowania oraz sposób bycia. Wszystkie te dziedziny jego funkcjonowania uwidocznić się mogą poprzez aktywność fizyczną – tym samym można je tam także stymulować i odpowiednio ukierunkowywać.

W końcu to właśnie poprzez ćwiczenia dziecko nauczy się:

• wytrwałości,
• systematyczności,
• obowiązkowości,
• kreatywności,
• elastyczności
• samodyscypliny,
• tolerancji,
• wrażliwości,
• otwartości – na wszystko to, co nowe; bardzo ważna jest w tym wypadku tzw. otwarta formuła ćwiczeń – to one uczą dziecko własnych interpretacji nie tylko na „zadany temat”,
• akceptacji samego siebie – takiego, jakim się jest; warto uświadomić dziecku, że główną wartością jest sama możliwość wspólnego ćwiczenia i że nie zawsze rywalizacja i zwycięstwo są najważniejsze,
• twórczych rozwiązań,
• umiejętności podejmowania samodzielnych decyzji – najpierw w drobnych kwestiach (np. tych dotyczących kolejności wykonywanych wspólnie ćwiczeń); z czasem tego rodzaju kompetencje przydadzą się mu w zupełnie innych obszarach jego aktywności,
• odpowiedzialności i konieczności ponoszenia konsekwencji – zate wcześniej podjęte samodzielnie wybory.

Ćwiczenia można potraktować jako przestrzeń do kreacji – i młodego ciała, i powiązanego z nim gęstą siecią zależności umysłu. Rodzic powinien pełnić kilka funkcji. W razie potrzeby być nauczycielem, przewodnikiem, kompanem i współtowarzyszem. Wspólne ćwiczenia mogą oprócz tego stanowić świetną „bazę” do podjęcia wielu trudnych i równocześnie ważnych dla dziecka kwestii – takie poważne rozmowy podczas wspólnej gimnastyki także wpłyną w sposób pozytywny na rozwój jego osobowości.