Zabawy taneczne w domowym zaciszu. Dlaczego warto?

Wiek przedszkolny to etap, podczas którego rozwój dziecka jest warunkowany przez jego aktywność. Ono już od najwcześniejszych lat sygnalizuje potrzebę ruchu. Łatwo to dostrzec w jego dążeniu do tańca oraz zabawy. Powszechnie znany jest również wpływ aktywności fizycznej na jego prawidłowy rozwój.

Co dziecko zyska?

Dziecko dzięki zabawom tanecznym wzmocni swój układ mięśniowy. Oprócz tego wpływają one korzystnie na jego równowagę oraz koordynację. Każdy rodzaj ruchu korzystnie oddziałuje na biologiczną sferę dziecka i na układy:

• oddechowy,
• krążenia,
• mięśniowy,
• nerwowy,
• kostno-stawowy.

Ten rodzaj aktywności ruchowej przekłada się na sprawność motoryczną, a w dalszej perspektywie doprowadza do harmonijnego rozwoju całego dziecięcego organizmu. Zawsze wtedy, gdy angażowane są wszystkie stawy oraz partie mięśniowe,przekłada się to na lepszą ruchomość w stawach i na poprawę struktury mięśniowej.

Figury, które dziecko wykonuje podczas tanecznych zabaw, nadają jego ruchom lepszą sprężystość, płynność oraz precyzję.Nie bez znaczenia jest także i to, że formy muzyczno – ruchowe oraz tańce formują prawidłową postawę. Można wręcz powiedzieć, że stanowią one efektywny środek w zakresie niwelowania, przeciwdziałania, a nawet i likwidowania wad postawy (kifozy, skoliozy, lordozy). Z kolei zaangażowanie emocjonalne w taniec wyzwala potencjał możliwości sił ruchowych wśród dzieci. Zastosowanie podkładu muzycznego (podczas wykonywanych na co dzień ćwiczeń oraz zabaw)zmniejsza następstwa, które wynikają z fizycznego zmęczenia.

Znaczenie aktywności ruchowej w rozwoju dziecka

Ruch oddziałuje również na rozwój pamięci u dziecka. Za jego pośrednictwem ono uczy się zapamiętywania oraz odtwarzania pojedynczych dźwięków albo całych ich grup. Oprócz tego zapamiętuję układy taneczne oraz pojedyncze kroki.

Jeśli potrzeba ruchu u dzieci nie zostanie w wystarczającym stopniu zaspokojona, może to doprowadzić do powstania wielu niekorzystnych napięć w ich ciele, a finalnie także i do zaburzeń w obrębie ich osobowości (przede wszystkim emocjonalnych). Żeby tak się nie stało, warto jak najszybciej  zacząć stosować zabawy i ćwiczenia – te o działaniu profilaktycznym oraz terapeutycznym w zakresie zintegrowania umysłu, ciała oraz emocji. Taką funkcję wypełnia np. swobodny improwizowany podczas muzyki ruch (np. taniec ekspresyjny albo twórczy).

Atmosfera w żaden sposób niewymuszonej dyscypliny oraz swobody podczas tańca ekspresyjnego zapewnia psychiczne odprężenie, a oprócz tego usuwa wszelkiego rodzaju źródła frustracji. Na tym nie koniec, bo umożliwia również bardziej świadome przeżywanie zadowolenia, radości oraz satysfakcji ze współdziałania z partnerem i ze swojej własnej aktywności. W tak przyjemny dla nich sposób dzieci wyzbywają się blokujących je kompleksów i zaczynają się coraz bardziej otwierać na świat. Z czasem stają się również bardziej kreatywne oraz spontaniczne. Ich inteligencja emocjonalna również na tym zyskuje.

Przykłady zabaw tamecznych, które można dziecku zaproponować w domu

• Taniec z balonikiem – dzieci trzeba zgrupować w pary. Kiedy już się im włączy muzykę, w pobliżu każdej z par należy rzucić w górę balonik. Zadanie każdej z takich par to jego rytmiczne podrzucanie podczas tańca. Równie ważne jest to, żeby nie spadł na ziemię.
• Taniec ze wstążkami – poza długą wstążką przyda się jeszcze skoczna muzyka (najlepiej włączanych jeden po drugim kilka utworów). Dziecku trzeba zaproponować, żeby zatańczyło ze wstążką – ruchy i manipulacje mogą być dowolne – ważne, żeby sprawić mu frajdę i żeby mu się spodobało.
• Ptaszki w gniazdach – najpierw na podłodze (albo na materacu gimnastycznym) należy rozłożyć gniazda (np. hula-hop) – może być ich kilka albo jedno. W tle powinna lecieć wiosenna muzyka – np. odgłosy ptaków – dzieci (czyli ptaki), gdy ją usłyszą, powinny zacząć imitować lot ptaków. Kiedy muzyka zostanie ściszona, muszą wlecieć do swoich gniazd i tam usiąść. Taka sesja powinna zostać kilka razy powtórzona.
• Taniec zamrażaniec – to jedna z wersji popularnej zabawy – dzieci powinny tańczyć, dopóki będzie grała muzyka, bo gdy ucichnie, to muszą zastygnąć w bezruchu, w pozycji, w której się wówczas znajdowały.
• Rozwijający się kwiat – rodzic powinien włączyć muzykę, a dziecko zamienić się w rosnący kwiat. Pozycja wyjściowa to np. leżąca, ze schowaną głową. Później dziecko powinno stopniowo zacząć się podnosić na czworaka, na kolana i rozprostować ręce oraz tułów. W celu jej uatrakcyjnienia można dziecku wręczyć kolorową chustę – wówczas łatwiej mu będzie „ułożyć” z samego siebie kwiat.